Het moge geen verrassing zijn: ik ben auteur!

Samen met mijn taak als gezinsmanager is dat een fulltime job! Ik schrijf gemiddeld 2 boeken per jaar en schrijf daarnaast korte verhalen en kleine stukjes voor kranten etc. Eerst maar eens een beetje meer achtergrondinfo over mij:

Ik ben Kirstin Rozema, geboren in 1967 als Kirstin Engeman. Mijn geboorteplaats is Almelo en daar woon ik alweer sinds 1995, samen met mijn man Chris, onze hond McCoy en onze kater Dudley. Zoon Robin (1997) en dochter Laura (2000) wonen zelfstandig in Arnhem.

Als kind schreef ik al graag. Kleine verhaaltjes, opstellen voor school, maar ook maakte ik het begin met grotere verhalen, ter grootte van een schoolschrift. Dat zette door nadat ik in 1988 met Chris trouwde. Destijds waren er nog geen computers en ging alles per typemachine. Ik schreef alles met een vulpotlood en werkte dat later uit. Zo is het eerste deel van mijn misdaadserie tot stand gekomen. Dat is later uitgegroeid tot een vierdelige serie.

Toen de kinderen geboren waren, richtte ik me vooral op gedichtjes en kleine verhaaltjes over hen. Het echte schrijfwerk kwam pas na een ernstig pestincident. De verwerking ervan bestond uit het schrijven van mijn eerste kinderboek Knopen in je touw.

Daarmee bereikte ik in 2009 zelfs de finale van de Nieuwe Schrijversprijs van Free Musketeers/Ako.

Daarna ging het in een stroomversnelling. Naarmate de kinderen groter werden, werden de verhalen waarmee ze thuiskwamen ook steeds leuker. Een geweldige inspiratiebron, waar ik graag gebruik van maakte. En dat doe ik nog steeds. Ik heb genoeg aan een woord, een geur, een melodie om daar een boek omheen te verzinnen. Ik schrijf dus voor volwassenen en voor kinderen. Er zijn intussen een groot aantal kinderboeken en romans van mij verschenen. Feelgoodromans en een misdaadroman.

In 2018 won ik de Publieksprijs van het Valentijngenootschap met mijn feelgoodroman Na die nacht.

Het leuke aan auteur zijn is dat ik de tijd aan mezelf heb. Wil ik een dag schrijven, dan plan ik mijn dag daar omheen. Ik werk thuis in de woonkamer. Als iedereen naar het werk of naar school is, zet ik een muziekje op, neem een kop koffie en laat mijn gedachten de vrije loop.

Kortom: genoeg om nog jaren bezig te blijven met schrijven. En dat ben ik ook zeker van plan.